Ponieważ za oknem wielki "MINUS" (brrrr) sądzę że ten artykuł może się komuś przydać (powiem szczerze że ja o pewnych rzeczach nie miałam pojęcia, no ale cóż kobitką tylko jestem ) znalazłam taki oto artykuł:

Jakie drewno kominkowe wybrać

Wybierając drewno do palenia w kominku, należy wziąć pod uwagę kilka parametrów: jego gęstość, twardość, łupliwość, zawartość kory i stopień wysuszenia, a także szybkość przesychania. To one w dużej mierze decydują o wielkości płomienia, ilości uzyskanego ciepła i ilości dymu, który towarzyszy spalaniu.

Nie tylko kalorie się liczą

Kaloryczność drewna opałowego, czyli jego wydajność zależy od gęstości po wysuszeniu. Paleniu twardego drewna towarzyszy niewielki płomień, ale za to oddaje ono więcej ciepła. Spala się wolniej, a więc wymaga rzadszego dokładania. W efekcie, choć droższe, może się okazać bardziej ekonomiczne, a na pewno zapas zajmie mniej miejsca, niż w przypadku drewna miękkiego.

Łupliwość nie będzie miała większego znaczenia, jeśli kupujemy drewno porąbane na małe szczapy. Jeśli zaś mamy je porąbać sami, zdecydowanie lepiej mieć do czynienia z bukiem i brzozą, niż z grabem albo dębem.

Duży procentowy udział kory obniża wartość opałową drewna. Kupując drewno o dużej zawartości kory, musimy zamówić nieraz nawet trzykrotnie większą jego ilość, niż takiego, które zawiera jej mniej.
Wartość opałowa drewna mokrego jest niewielka, znaczna część energii cieplnej bowiem zostaje zużyta do odparowania wilgoci. Niewystarczająco wysuszone drewno kominkowe będzie się dymić i trudniej się będzie rozpalać. Za tym idą problemy z utrzymaniem odpowiedniej temperatury.

Ostatni parametr, czyli zdolność przesychania drewna ma znaczenie, kiedy kupujemy drewno świeżo ścięte. Właściwość ta decyduje o tym, po jakim czasie sezonowania drewno będzie się nadawało do spalenia. Różnice są bardzo duże – od kilku miesięcy w przypadku brzozy aż do trzech lat, kiedy chodzi o dąb. O zdolności przesychania decyduje nie tylko zawartość wody, ale też swoista struktura drewna.

Aby drewno zdążyło wyschnąć, po ścięciu powinno być sezonowane, czyli suszone pod dachem średnio przez dwa lata. Może się nadawać do palenia szybciej, jeśli jest suszone w specjalnych komorach z termoobiegiem powietrza.
Pamiętaj, że w ogóle do palenia nie nadają się impregnowane albo lakierowane sklejki, płyty itp.

Popularne gatunki drewna do kominka

Niezależnie od tego jak długo sezonowane, nie bardzo nadaje się do palenia w kominku drewno z drzew iglastych. Zawiera ono żywicę, która, parując, osadza się na szybie oraz wewnątrz komina, tworząc trudną do usunięcia, tłustą warstwę. Żywica pod wpływem wysokiej temperatury może strzelać, co w przypadku kominka otwartego jest szczególnie problematyczne. Dodatkowo duże ilości dymu oraz sadzy powstające podczas spalania osadzają się w kominie, zanieczyszczając go oraz zmniejszając jego drożność.

Nie sprawia takich problemów, zawierające niewiele żywicy drewno z drzew liściastych. Spala się ono równomiernie, nie wytwarzając przy tym nadmiaru dymu. Przekłada się to nie tylko na czystość szyby kominkowej, ale też o wiele trudniejszego w wyczyszczeniu przewodu kominowego. Niestety nie jest ono bez wad: jeśli zawiera zbyt dużo kwasów i garbników, które w trakcie spalania wydzielają dym, sadzę, kwasy, smołę i inne substancje, również zanieczyszczą kominek i przewód kominowy.

Najlepszymi i najbardziej kalorycznymi gatunkami drzewa są twarde: grab, jesion, buk. Wartościowe też są drzewa owocowe, a szczególnie śliwa, jabłoń, grusza. Gęstość drewna śliwy jest porównywalna do grabu, a jabłoni i gruszy do jesionu. Mniej kaloryczne są czereśnia i wiśnia, które dodatkowo zawierają gumy drzewne, przez co mogą wydzielać w trakcie spalania więcej zanieczyszczeń.

Najpopularniejsze gatunki drewna opałowego

Pompę ciepła (PC) charakteryzuje duża uniwersalność. Można ją zainstalować zarówno w nowym budynku jak i w starych domach, można ją podłączyć równolegle do istniejących pieców lub je zastąpić. W zależności od wersji, pompa ciepła może, współpracować z piecem na paliwo stałe, ciekłe lub gazowe, z kominkiem lub baterią słoneczną, a także z ogrzewaniem elektrycznym.

Zastosowanie pompy ciepła

Pompy ciepła są to urządzenia mające różne zastosowania. Mogą być używane w centralnym ogrzewaniu, do podgrzewanie wody użytkowej czy wody w basenie oraz w systemach klimatyzacyjnych.
W przypadku centralnego ogrzewania system pomp możemy zastosować z już istniejącą instalacją lub zamontować w domu całkowicie nową. Pompa ciepła ma najwyższą sprawność, jeśli funkcjonuje w instalacji c.o. o niskiej temperaturze pracy. Warunek ten spełniają systemy z bardzo dużymi powierzchniami grzewczymi. Dlatego najlepsze jest ogrzewanie płaszczyznowe: podłogowe, ścienne lub sufitowe.

Gdy stosujemy panelowe grzejniki niskotemperaturowe (temperatura wody zasilającej to 55°C), musimy liczyć się z tym, że pompa ciepła nie osiągnie wysokiej sprawności. To niekorzystnie wpływa na koszty eksploatacyjne instalacji. Co prawda, instalowanie grzejników nie jest błędem, jednak nie zapominajmy, że pompy ciepła są przystosowane do pracy z grzejnikami o temperaturze do 55°C. 

Koszty instalacji pompy ciepła

Przeciętnie całkowita wartość inwestycji w pompę ciepła do ogrzewania budynku o powierzchni 150–250 m² oraz zaspokojenia potrzeb ciepłej wody użytkowej dla 3–4 domowników to rząd wielkości 45 000–70 000 zł. Na wartość tę składają się ceny samej pompy ciepła, jej wyposażenia zależnego od rodzaju i mocy, kosztu wykonania dolnego źródła oraz kosztu instalacji, rozruchu i kalibracji do potrzeb instalacji.

Koszty eksploatacji PC

Dość często spotyka się opinię, że instalacja z PC jest całkowicie bezobsługowa i użytkownik ponosi w czasie eksploatacji jedynie koszt zakupionej energii elektrycznej. Nie do końca jest to prawda. Jak każdy system instalacje te wymagają serwisu, przeglądów i obsługi.
Do kosztów eksploatacyjnych instalacji z pompą ciepła zaliczamy okresowe badanie stanu instalacji i jej ewentualna modernizacja, koszty wymiany filtrów (pompa ciepła woda-woda), wymiana siłowników, ewentualnie zaworów, a w przypadku wycieku czynnika roboczego – koszt ponownego napełnienia instalacji.
Poza tym, kosztem eksploatacyjnym będą również okresowe serwisy pomp ciepła, dokonywane przez autoryzowany serwis producenta, co z reguły wiąże się z warunkiem utrzymania gwarancji na urządzenie. Koszty te nie są małe i w zależności od wielkości urządzenia mogą wahać się od 1500–7000 złotych.

Zwrot kosztów inwestycyjnych poniesionych na instalację z pompą ciepła

Producenci i dystrybutorzy różnie określają czas zwrotu inwestycji, jaką jest pompa ciepła.
Przy obecnych cenach pomp ciepła, obliczany koszt zwrotu kosztów inwestycyjnych pomp ciepła wynosi średnio 5–15 lat – w zależności od wielkości i awaryjności instalacji. Najszybciej zwróci się inwestycja w pompy ciepła w porównaniu do instalacji wykorzystujących piece na olej lub gaz oraz piece elektryczne. W przypadku, gdy PC chcielibyśmy zastosować zamiast pieca na paliwo stałe okres ten znacznie się wydłuża i odpowiednio, dla ekogroszku wynosi ok. 10 lat dla węgla lub miału ok. 20–25 lat.

Okres zwrotu inwestycji można skrócić dbając o prawidłowe ocieplenie domu, odpowiednią optymalizację systemu i zastosowanie m.in. rekuperacji oraz ogrzewania niskotemperaturowego z automatycznym sterowaniem.

Nawet, jeśli przeraża nas koszt zakupu i montażu PC, należy pamiętać o jednej z najważniejszych zalet tego typu ogrzewania. Jest to, u użytkownika końcowego jakim jest indywidualny inwestor, technologia „czysta" (nie zanieczyszcza jego otoczenia). Stosując pompy ciepła zmniejszamy emisję spalin.

Nowe wybudowane domy mają zazwyczaj większe zużycie ciepła, ponieważ mury adoptują się do nowych warunków.

- Już na pierwszy rzut oka widać, że w miejscach, w których najszybciej topi się śnieg, popełnione zostały błędy wykonawcze w zakresie termoizolacji połaci dachu w części wykorzystanej na mieszkanie. To dlatego na jednych dachach zauważamy śnieg w nienaruszonym stanie, a na innych prześwitujące fragmenty dachu – podkreśla Dariusz Nowicki, właściciel firmy Kanobud z Opola, finalista ogólnopolskiego programu branżowego Superdekarz.

Warto jednak mieć świadomość, że na topnienie i zjazd śniegu może mieć wpływ wiele czynników, m.in. prawidłowo wykonana wentylacja połaci dachu, podbitka, kształt dachu, wiatr, usytuowanie geograficzne i względem słońca oraz materiał, z jakiego wykonane jest pokrycie.

Jakie problemy z dachem pojawiają się najczęściej w nowych domach?

Przede wszystkim pierwsza zima udowadnia potrzebę posiadania płotków przeciwśnieżnych lub rozbijaczy śniegu (alternatywą mogą być systemowe dachówki przeciwśniegowe). Jednakże wszystkie te elementy powinny być prawidłowo zamontowane i rozmieszczone na połaci dachu, ponieważ obfity śnieg jest w stanie zerwać zarówno niezabezpieczone kominki wentylacyjne, jak i rynny oraz uszkodzić inne elementy, jak np. okna dachowe lub rolety zamontowane na oknach połaciowych.

W domach o bardziej złożonej konstrukcji śnieg gromadzi się, a następnie obsuwa z dużą siłą, szczególnie na granicy dwóch połaci. Wtedy tworzą się zaspy, które utrudniają komunikację wokół domu lub na tarasie, a także stwarzają niebezpieczeństwo dla przechodzących osób, nie wspominając o zniszczeniach roślin ogrodowych czy samochodów.

Zimą często dochodzi do zerwania rynien. Ich wytrzymałość w dużej mierze uzależniona jest od rozstawu haków. Jeśli dekarz rozmieści je w zbyt dużych odstępach, naraża rynnę na przeciążenia (mokry, ciężki śnieg lub lód) i zniszczenie. Przy skomplikowanych dachach mamy jeszcze niebezpieczeństwo zastoisk śniegu w obrębie koszy.

Woda powstała z roztopionego śniegu nie ma ujścia i dostaje się między dachówkami na membranę wstępnego krycia. Jeśli nie ma uszkodzeń, spłynie w okolice pasa pod- lub nadrynnowego. Jeśli kosz jest nieprawidłowo wykonany, powstaje przeciek.

Sople – zimowa ozdoba czy poważny sygnał?

Wiele osób niepokoją zwisające sople, choć nie zawsze są one powodem do obaw. Sople są naturalnym zjawiskiem, efektem zamarzania wody powstałej z topiącego się śniegu. Warto jednak sprawdzić, co jest ich przyczyną: nieoczyszczone rynny po jesieni czy nieprawidłowe spadki, czy powstają na łączeniu rynny, czy też na podbitce lub gzymsie. Warto też zwrócić uwagę na wielkość sopli, ponieważ przy dużych stratach ciepła sople są znacznie większe.

- Równomierne sople są efektem braku zamontowania systemu przeciwoblodzeniowego w rynnach (najprościej mówiąc to specjalistyczny kabel grzejny) i nie są groźne – ot, taka natura naszego klimatu - wyjaśnia Dariusz Nowicki. – Kłopot pojawia się przy znacznych nawisach śnieżnych, powstałych wskutek braku płotków lub innych środków zapobiegawczych, oraz przy dużych soplach, które zagrażają życiu ludzi – dodaje dekarz.

W nowych budynkach pojawić się mogą lodowe nacieki - skutek wadliwie wyprowadzonych membran wstępnego krycia lub papy w okapie. Woda, zamiast spływać po zewnętrznej stronie membrany na zewnątrz do rynny, spływa na zewnętrz po podbitce i stąd bezpośrednio na ścianę. Z kolei nacieki lub sople pod okapami są skutkiem błędnej obróbki okapu. Podczas pierwszej zimy próbie poddawana jest również wentylacja połaci dachowej.

- Jeśli przyjrzymy się domom w mroźne dni, okaże się, że tylko niektóre z nich niemal pozbawione są dużych sopli, a więc tam wentylacja przebiega w prawidłowy sposób - straty ciepła zabierane są przez przepływające powietrze i w efekcie śnieg topi się równomiernie na pokryciu w dużo mniejszym stopniu niż na dachach niewentylowanych – podsumowuje Dariusz Nowicki.

Dzwoń do fachowca

Do usunięcia sopli najlepiej wezwać ekipę, która dysponuje odpowiednim sprzętem i może wykazać się uczestnictwem w branżowych szkoleniach. Warto zgłosić się również do wykonawcy naszego dachu. Ale, co podkreślają fachowcy, dla żywotności dachów ważna jest decyzja o ich serwisowaniu, czyli tzw. przeglądach. Jak pokazuje doświadczenie dekarzy, to temat drażliwy dla inwestorów. Przywykliśmy do serwisowania auta, ale nie mamy nawyku do dbania o dom.

- Ekipa wykonująca przegląd może określić przyczynę powstawania sopli, nacieków i zacieków, i spróbować defekt naprawić. Czasami trzeba jednak zaczekać z naprawami do sprzyjających warunków atmosferycznych – tłumaczy Dariusz Nowicki. - Pamiętajmy również, że nawet jeśli zainwestowaliśmy kiedyś w płotki przeciwśnieżne, nie mają one wytrzymałości nieskończonej i przy obfitym śniegu trzeba odśnieżyć same bariery. W tym również pomogą fachowcy - dodaje dekarz.

Uczmy się na błędach, ale cudzych

Aby uniknąć opisanych wyżej problemów, trzeba zadbać o dobór właściwych materiałów, najlepiej kupowanych w jednym systemie – są one do siebie dopasowane, czym minimalizujemy potencjalne nieszczelności. Po drugie, warto dokonać kontroli dachu na każdym etapie budowy. Po trzecie, najlepiej podjąć współpracę z dekarzami rekomendowanymi lub certyfikowanymi przez producenta, którzy przeszli szkolenia w zakresie stosowania produktów danej marki.